Veelgestelde vragen

Over de Stichting Zelfacceptatie

Hoe is de Stichting Zelfacceptatie begonnen?

De Stichting Zelfacceptatie werd in 2006 opgericht door Robert A. Bolwerk. Als ervaringsdeskundige, besefte Bolwerk wat de toegevoegde waarde zou zijn als meer bekendheid en informatie aanwezig zou zijn ten aanzien van het fenomeen zelfacceptatie.

Ook in zijn situatie had, het anders willen zijn, er anders willen uitzien om maar te voldoen aan een ideaal beeld, geleid tot narigheid. De bevestiging van deskundigen dat vele duizenden mensen worstelen met hun zelfacceptatie, en de feitelijke situatie dat er nagenoeg geen informatie beschikbaar was over het onderwerp, was voor hem de directe aanleiding om dit te veranderen. Tot aan dat moment had het woord “Zelfacceptatie” geen status, geen vermelding en officiële betekenis.

In oktober 2006 bezocht Bolwerk met twee goede vrienden de Bike Motion Benelux beurs in de Jaarbeurs te Utrecht. Tijdens de lunch kwam het onderwerp zelfacceptatie spontaan ter sprake, het was dat moment dat hij zijn ideeën uitsprak en kenbaar maakte. Aangemoedigd door zijn vrouw en vrienden is ’s avond door Bolwerk definitief een besluit genomen om zijn ideeën ten uitvoer te brengen. Er werd gekozen om de front-office en alle maatschappelijke activiteiten te laten uitvoeren onder een rechtspersoon van een Stichting.

De digitale wegwijzer zelfacceptatie werd in 2006 gelanceerd.

Hoe komt de Stichting Zelfacceptatie aan haar informatie?

De Stichting heeft de beschikking over een groot netwerk van deskundige mensen, werkend onder andere in de geestelijke en maatschappelijke zorg en het bedrijfsleven. Tevens wordt gebruik gemaakt van informatie beschikbaar gesteld uit openbare bronnen. Als ervaringsdeskundige beschikt de oprichter en voorzitter over veel kennis en ervaring.

Heeft de Stichting leden?

Nee, de Stichting heeft geen leden. Voor realisatie van haar doelstellingen maakt de Stichting gebruikt van vrijwilligers.

Wat is de Statutaire vestigingsplaats van de Stichting Zelfacceptatie?

De Statutaire vestigingsplaats is Ede, in de provincie Gelderland.

Standpunten en Werkwijze

Heeft het werk van de Stichting Zelfacceptatie resultaat?

Zeker, zo is erkenning van het woord “Zelfacceptatie” , door zowel de Van Dale als door het instituut voor Lexicologie, tot stand gekomen. De website van de Stichting wordt jaarlijks door vele duizenden bezoekers bezocht, de brochure “Zichtbaarheid” is ontwikkeld en gerealiseerd evenals de voorlichtingsfilm “ De kunst van Zelfacceptatie”. In 2015 is het internationale symbool voor het fenomeen Zelfacceptatie gelanceerd.

Hoe komt de Stichting aan haar inkomsten?

De Stichting verkrijgt inkomsten uit donaties en subsidies. De Stichting Zelfacceptatie ontvangt geen structurele overheidssubsidie en is daardoor afhankelijk van particuliere- en bedrijfsgiften. Een gift aan de Stichting Zelfacceptatie, groot of klein zal bijdragen tot het realiseren van de doelstellingen van de Stichting Zelfacceptatie.

Is een donatie/gift aan de Stichting aftrekbaar van de belasting?

De Stichting Zelfacceptatie is per 1 januari 2008 door de belastingdienst aangemerkt als Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). Dit houdt in dat giften aan de Stichting Zelfacceptatie aftrekbaar zijn van de inkomsten- of vennootschapsbelasting.

Wat is het standpunt van de Stichting over plastische chirurgie?

Beantwoording hierin vraagt enige zorgvuldigheid en nuance. Aanvullend hieraan toegevoegd dat het een ieder natuurlijk vrij staat om hiervan al dan niet gebruik van te maken. De Stichting Zelfacceptatie onderkent dat in bepaalde situaties plastische chirurgie een gewenste en positieve toegevoegde waarde kan zijn. Voor een juiste beoordeling van een situatie is het o.a. van belang te weten welke motivatie en beweegredenen ten grondslag liggen in de besluitvorming. Streven, voor het moment, naar een “ideaalbeeld” om hiermee te kunnen voldoen aan een vastgestelde maatschappelijke verwachting/norm is geen juist uitgangspunt. Tekortkomingen zullen er altijd zijn en blijven, het kan immers altijd “beter”, “anders”of “mooier”. Door alleen gebruik te maken van plastische chirurgie zal een acceptatie proces van de eigen tekortkomingen nimmer worden vergroot. Het accepteren van de “minder” goede eigenschappen en/of kenmerken vormt de basis om hiermee te leren omgaan, het zelfvertrouwen wordt hiermee vergroot. Hiermee wordt structureel een stevig fundament gelegd om goed te kunnen functioneren.
Met verwijzing naar het schrijven van het ministerie van Volksgezondheid: Cosmetische ingrepen (zowel operatief als niet-operatief zoals bijvoorbeeld injecties met fillers) kunnen leiden tot flinke schade. Door slechte en onveilige producten, onbekwame behandelaren en de risico’s die er altijd zijn bij een ingreep.

Geeft de Stichting ook trainingen en/of therapieën?

Nee, de stichting geeft zelf geen trainingen en/of therapieën. De Stichting fungeert als front- office, een digitale wegwijzer die informatie verstrekt over zelfacceptatie en de verschillende mogelijkheden die er zijn om te komen tot volledige zelfacceptatie. Aanvullend vermeld de website stichtingen, verenigingen en/of bedrijven die een positieve bijdrage leveren aan het bevorderen van zelfacceptatie.

Gerelateerde onderwerpen

Welke rol heeft zelfacceptatie op onze geestelijke gezondheid?

De World Health Organization omschrijft geestelijke gezondheid op een positieve manier: ‘a state of well-being in which the individual realizes his or her own abilities, can cope with the normal stresses of life, can work productively and fruitfully, and is able to make a contribution to his or her community’(WHO, 2005, p. 2)

In de verdere uitleg van deze definitie onderscheidt de WHO drie componenten: 1) welbevinden, 2) het effectief functioneren van het individu in de zin van zelfrealisatie en 3) het effectief functioneren in de maatschappij. In de definitie van de WHO wordt verwezen naar zelfrealisatie als een tweede belangrijke component van geestelijke gezondheid. Professor Carol Ryff, Amerikaans Psycholoog, vond uiteindelijk zes criteria die essentieel zijn in het algemene streven om het eigen potentieel te realiseren (Ryff, 1989; Ryff & Singer, 1998). De vijfde dimensie hierin betreft Zelfacceptatie: Positieve attitude ten opzichte van zichzelf; herkenning en acceptatie van verschillende kanten van de eigen persoon inclusief positieve en negatieve eigenschappen; positief gevoel over het verleden en het verloop van het eigen leven.

Kan je volledige zelfontplooiing realiseren zonder zelfacceptatie?

Nee, zonder zelfacceptatie zal een mens geen volledige zelfontplooiing realiseren. Met verwijzing naar de vraag hierboven en de rol die zelfacceptatie heeft in het effectief functioneren van het individu in de zin van zelfrealisatie en tevens benadert vanuit de behoeftepiramide (5 niveau’s) van A. Maslow, doorloopt elk mens in zijn leven een bepaalde behoefteopbouw. Volgens A. Maslow, Amerikaans klinisch psycholoog, is zelfontplooiing hierbij het vijfde en laatste niveau. Volgens deze theorie streeft de mens pas naar bevrediging van de behoeften die hoger in de hiërarchie geplaatst zijn nadat de lager geplaatste behoeften bevredigd zijn. Wanneer in de behoefteopbouw een trap ontbreekt of wegvalt zal het individu opnieuw aan deze behoefte moeten voldoen alvorens verder te kunnen stijgen. Daar veel mensen vast zitten op het niveau van de veiligheidsbehoeften, waardoor ze onzeker zijn en veel last hebben van angsten, is het belangrijk dat gewerkt wordt aan het verstevigen van het basisvertrouwen. Het hebben van zelfacceptatie is daarbij van fundamenteel belang. Zelfacceptatie, basis voor een mens om te functioneren en voor een goed gevoel.

Wat is de relatie tussen zelfacceptatie, pesten en discriminatie?

Pestgedrag en discriminatie nemen in onze maatschappij, zoals bekend, steeds ernstiger vormen aan en richten hiermee “onherstelbare” persoonlijke schade toe. Het gevolg; grote psychische problemen en heftige gevoelens van minderwaardigheid bij vele mensen die uiteindelijk leiden tot het vaker plegen van zelfmoord. Pesten en discriminatie zijn gericht op tekortkomingen van “minder goede” kenmerken en eigenschappen. Het vindt zijn oorsprong in de drang om ten koste van anderen jezelf te profileren. Wie tevreden is met zichzelf en hierdoor lekker in zijn vel zit, heeft geen behoefte om anderen te pesten of te discrimineren voor zelfprofilering. Bij acceptatie van zijn of haar minder goede eigenschappen, zal de impact dat pesten en discrimineren heeft op deze persoon ook minder groot zijn.

Wie zelfacceptatie heeft, is tevreden met zichzelf. De persoon is hiermee weerbaarder voor alles wat anderen van ze vinden of zeggen. Gevoelens van minderwaardigheid zijn hierdoor beperkt aanwezig en hebben nauwelijks vat op de persoon.

Welke relatie heeft zelfacceptatie met faalangst en perfectionisme?

Een individualistische maatschappij waarin “moet” worden voldaan aan een ideaal beeld die zich richt op uiterlijke kenmerken. Dan wil je niet tekort schieten maar voldoen aan de gestelde verwachtingen. Daarbij is het belangrijk wat anderen van je vinden en denken. We willen erbij horen en niet worden afgewezen.

Faalangst, angst om te falen. Het tekort schieten of om aan bepaalde gestelde verwachtingen van jezelf of anderen niet te kunnen voldoen. Voorbeelden zijn: angst om te falen bij sportieve prestaties , cognitieve prestaties (huiswerk , proefwerk, rijexamen, of een eindexamen) of sociale activiteiten (spreekbeurt, geven van een lezing). Ook het eigen uiterlijk, sociaal gedrag of seksuele prestaties kunnen bij volwassenen aanleiding zijn tot faalangst. Negatieve ervaringen of mislukkingen kunnen de kans op faalangst vergroten, faalangst heeft een verlammend effect op je prestaties.

Faalangst leidt tot perfectionistisch gedrag. Om falen te voorkomen zal immers alles in het werk moeten worden gesteld om dit te voorkomen. De lat moet zo hoog mogelijk worden gelegd. Wie een 9 of een 10 scoort weet dat reacties van anderen louter positief zullen zijn. Het schouderklopje is de gewenste reactie, we ontvangen geen kritiek.

Mensen die last hebben van perfectionisme stellen vaak onhaalbaar hoge eisen aan zichzelf en anderen. Vaak komt dit voort uit onzekerheid. Een perfectionist kan zich ook schamen als hij niet aan zijn eigen verwachtingen kan voldoen en dit proberen te verbergen, wat kan leiden tot sociaal isolement, onderprestaties of zelfs een depressie.

Wie zichzelf niet zo succesvol vindt, twijfelt aan de eigen kwaliteiten, het zelfvertrouwen te wensen over laat, en zich onzeker voelt zal dit trachten te compenseren met perfectionistisch gedrag. Wie zelfacceptatie heeft, vindt het minder belangrijk wat anderen mensen van hem vinden of denken. Eigen kenmerken en eigenschappen zijn geaccepteerd, fouten zijn menselijke en mogen gemaakt worden. Voor kritiek is de persoon minder gevoelig, de lat van presteren kan op een hoogte worden gelegd waarbij gezonde balans aanwezig is.

Welke relatie heeft zelfacceptatie tot minderwaardigheidsgevoelens en eigenwaarde?

Alles geven we een naam met daaraan gekoppeld een definitie. We plakken er een label/sticker categoriseren het en geven het een waardeoordeel. Kort gezegd: iets is goed, voldoende of slecht. Echter, als mens zijn we allemaal gelijkwaardig aan elkaar. Het zijn de kenmerken en eigenschappen die verschillen. Bij zelfacceptatie blijft de mens intact en is acceptatie van de eigen persoonlijke kenmerken en eigenschappen van belang.

Eigenwaarde impliceert dat we onszelf kunnen ‘opwaarderen’ dan wel ‘afwaarderen’, we moeten constant in de gaten houden of we nog wel de moeite waard zijn. Wanneer we onszelf ‘degraderen’ tot waardeloos, is dit funest voor ons functioneren, we voelen ons minderwaardig. De persoon die zichzelf heeft ‘opgewaardeerd’ en zijn of haar ‘eigenwaarde’ heeft opgebouwd verkeert in een labiele positie; het gevaar van afwaardering is een continue dreiging. Een terechte vraag die aan de orde is betreft: zijn toegekende waardeoordelen wel juist, wie of wat bepaald deze? We zijn toch niet meer of minder mens geworden?

Wie zelfacceptatie heeft accepteert zijn eigenschappen en kenmerken en heeft geen minderwaardigheidsgevoelens. Eigenwaarde is niet aan de orde.

Wat is het verschil tussen zelfacceptatie en zelfwaardering?

Definitie van het woord acceptatie: aannemen, aanvaarden, handelingen en omstandigheden als onvermijdelijk .

Definitie van het woord waardering: het op prijs stellen, het bepalen van waarde.

Bij zelfacceptatie blijft de mens intact en is acceptatie van de eigen persoonlijke kenmerken en eigenschappen van belang. Het zijn immers de kenmerken en eigenschappen die van elkaar verschillen.

Zelfwaardering impliceert dat we onszelf kunnen ‘opwaarderen’ dan wel ‘afwaarderen’, we moeten constant in de gaten houden of we nog wel de moeite waard zijn. Wanneer we onszelf ‘degraderen’ tot waardeloos, is dit funest voor ons functioneren, we voelen ons minderwaardig. De persoon die zichzelf heeft ‘opgewaardeerd’ en zijn of haar ‘eigenwaarde’ heeft opgebouwd verkeert in een labiele positie; het gevaar van afwaardering is een continue dreiging. Een terechte vraag die aan de orde is betreft: zijn toegekende waardeoordelen wel juist, wie of wat bepaald deze? We zijn toch niet meer of minder mens geworden?

Kunnen mensen met zelfacceptatie makkelijker hun overgewicht kwijtraken en afvallen?

Overgewichtstigmatisering maakt dat mensen minder zelfvertrouwen hebben, ze worden vaker gepest. De vragen buiten beschouwing gelaten of iemand al dan geen overgewicht heeft, hoe overgewicht ontstaat en of obesitas ongezond is en moet worden tegengegaan.

Hoe benader je overgewicht in een wereld waarin een aanzienlijk deel of zelfs een meerderheid van de mensen te dik is?. Als iets slechts, dat moet worden vermeden of als een oké situatie dat mensen nu eenmaal verschillend zijn. Een zaak van conflicterende waarden. Aan de ene kant moeten we ons zelf accepteren, aan de andere kant: zien we onszelf het liefst niet te dik. We moeten eruit zien volgens een bepaald ideaal beeld. Beide boodschappen doorgeven is strijdig.

Bevordering van zelfacceptatie is het allerbelangrijkste. Het heeft geen zin om jezelf te vergelijken met iemand met een heel andere bouw. Het ene lichaam is het andere niet. Onvrede en het niet accepteren van de persoonlijke eigenschappen en kenmerken zorgt voor een situatie van uit balans zijn. Met als gevolg de ontwikkeling van eetstoornissen. Mensen die zelfacceptatie hebben functioneren en zitten lekker in hun vel, de strijd tegen overgewicht zal beter en gemakkelijker worden overwonnen.

Overige vragen

Wat betekent het symbool?

 

Het symbool is geïnspireerd op het schilderij “Zelfacceptatie in de maatschappij” uit de voorlichtingsfilm van de Stichting Zelfacceptatie en visualiseert het fenomeen Zelfacceptatie.

Zelfacceptatie is de basis voor een mens om te functioneren en voor een goed gevoel. De verschillende kleuren in het kunstwerk geven uiting aan de relatie die zelfacceptatie heeft op ieder persoon. Zelfacceptatie heeft betrekking op elk individu, we zijn allemaal verschillende aan elkaar en daarmee uniek. Het grote figuur heeft zelfacceptatie, staat rechtop en sterk in zijn schoenen met zijn armen in de zij. Hij is zelfverzekerd en in balans. De kleine figuren daarentegen staan/liggen schuin met de armen omhoog, een roep om hulp, en hebben geen stevig fundament. Ze hebben geen zelfacceptatie, zijn onzeker en uit balans.

Wat vraagt de Stichting van het bedrijfsleven?

“Het zijn de 7,4 miljoen werkende Nederlanders die het verschil maken in het bedrijfsleven en in uw bedrijf.”

Bedrijven hebben op verschillende manieren te maken met de gezondheid van mensen. Zo hebben ze als werkgever invloed op de gezondheid van hun medewerkers. De impact van het bedrijfsleven en werkgevende organisaties op de gezondheid van mensen neemt toe en vraagt om een actiever beleid van bedrijven. Bedrijven kunnen en moeten gezondheid daarom veel meer centraal stellen in hun bedrijfsstrategie en MVO-beleid. Van belang hierbij is dat bedrijven een integrale visie hebben op een duurzame bedrijfsvoering en maatschappelijk betrokken ondernemen. Naast de financiële winst worden hiermee voordelen behaald op gebied van Social Return on Investment ( o.a. goodwill van het bedrijf en minder ziekteverzuim). Verder hebben bedrijven ook een belangrijke rol in het publieke debat en de beeldvorming op het gebied van lichamelijke en geestelijke gezondheid. Door veranderingen in voorzieningen van de verzorgingsstaat, neemt het belang van goed werkgeverschap verder toe. Maatschappelijke issues zijn niet alleen meer een verantwoordelijkheid van de staat.

De kijk op werk verandert. Werk en privé zijn minder gescheiden en lopen qua tijd, plaats en sociale omgeving door elkaar. Meer mensen kiezen bewust voor werk waarbij ze een bijdrage leveren aan de maatschappij. Vrijheid,(sociale) netwerken en zingeving staan hoog op het wensenlijstje van (nieuwe) medewerkers. Geld en status zijn van minder belang of worden als meer vanzelfsprekend ervaren. Naast het nemen van eigen verantwoordelijkheid van de werknemer is goed werkgeverschap een groeiende voorwaarde voor potentiële werknemers in hun keuze voor een nieuwe baan. Duurzaam inzetbaarheid biedt hiervoor een goede uitkomst. Laten we rekening houden met het talent van de medewerker,(on)mogelijkheden, ambities en gezondheid. Belangrijk is het vinden van een goede balans, waarna het bedrijf lang kan genieten van het belangrijkste kapitaal: de medewerker.

De mens zelf wordt de onderscheidende waarde en die is niet te kopiëren. Een proces kan zichzelf niet verbeteren of veranderen; mensen doen dat. Een proces kan geen nieuwe producten of diensten bedenken; mensen doen dat. Een proces kan geen relatie met een klant, partner, toeleverancier of medewerker aangaan; mensen doen dat.

Zelfacceptatie is de basis voor een mens om te functioneren en voor een goed gevoel. Zonder zelfacceptatie, geen balans en volledige zelfontplooiing, waardoor niet het maximale rendement behaald kan worden. In aansluiting op bovenstaande vraagt de Stichting Zelfacceptatie dan ook bedrijven meer aandacht te hebben voor het fenomeen zelfacceptatie. Van belang is dat het onderwerp meer aandacht krijgt. Dit kan door medewerkers ondersteuning te bieden en te stimuleren in hun proces om te komen tot volledige zelfacceptatie.

Creëer een prettige werkomgeving waar mensen zichzelf durven te zijn en waar gelijkwaardigheid, integriteit, vertrouwen en transparantie centraal staan. Coachend leiderschap is een belangrijke stap in de richting van meer autonomie en ondersteuning aan medewerkers in hun proces van zelfacceptatie. Gesprekken in de vorm van een dialoog werken constructief.

 

Resultaat

Een bedrijf dat zich bezig houdt met duurzame inzetbaarheid heeft nadrukkelijk aandacht voor de motivatie en de geestelijke en fysieke gezondheid van zijn medewerkers. Dat levert:

  • Positief effect op het aantrekken en behouden van werknemers.
  • Minder ziekteverzuim.
  • Hogere arbeidsproductiviteit.
  • Positief imago voor nieuwe medewerkers, klanten en investeerders.

 

Wat verdienen de bestuursleden?

 

De Stichting Zelfacceptatie is een Stichting zonder winstoogmerk. Bestuursleden genieten voor hun werkzaamheden geen beloning.

Hoeveel medewerkers werken in vaste/tijdelijke dienst bij de Stichting Zelfacceptatie?

De Stichting heeft geen medewerkers in dienst, voor realisatie van haar doelstellingen maakt de Stichting maakt alleen gebruik van vrijwilligers.

Waar kan ik informatie voor mijn spreekbeurt of werkstuk vinden?

Informatie over zelfacceptatie voor werkstuk of spreekbeurt vind je op deze website, met name de brochure, voorlichtingsfilm en de strip zijn hiervoor nuttig te gebruiken.